Wednesday, January 9, 2008

ఒంటరిని

రాయి లాంటి మనసుకి అయ్యాను తోడు
కాలేకున్నాను నీడ అలా అని ఒదిలి వేల్లలేకున్న
బ్రతుకనే బంధానికి కట్టుబడి కానీ భరించలేకున్నా
ఆ రాతిబరువుని మోసేకోద్ది అవుతుంది భారమే
కాని కాకుంది కాస్తయినా ఆలంబనా ఏమిసేతు
ఎటు పోతు కన్నపేగుని వొదిలి పోలేకున్నా
అలా అని ఈ వొంటి బ్రతుకు ఈధలేకున్నా !!!

4 comments:

Rajani Kumar Sindavalam said...

Usha garu.....
mi kavithvam badha nunchi puttukochhindhi ani na bhavam.
badha ni ohinchukoni rayatam chala kastam ani na abhiprayam.

Hope things will go fine and u will be happy in the mere future.

tappuga edaina anunte kshaminchandi.

Unknown said...

naalanti mari konni pranaalu manasuni champukuni manuvu sagistunnayani ardhamayindi ee kavithadwara.

Usha said...

namaste Andhra garu
mari konni entandi almost 90% alaane saagutunnayi jeevithaalu inthe mari jeevitham ante
tappadu kuda alaa gadapaka.

Thanks
Usha
http://usha-poetry.blogspot.com/

pruthviraj said...

రాళ్లలాంటి మనుషులను కూడా కలుపుకునే మీ మనసుకు
నీడల్లావెంటాడే ప్రతిబందకం చుట్టేస్తుందంటే ఎలానమ్మేది.
గాలిపటానికి దారం ఆధారం కాకుంటే సాగేపయనం ఏమవుతుందొ తెలియదా.
బ్రతుకుకు బందం అడ్డువస్తే జీవితం ఎలా నిలుస్తుంది.
తెంచుకుంటే ప్రేమబందం ఎలా అల్లుకుంటుంది.
అందమైన మీ మనసుకు కదిలించే ఈ ఆటుపోటులు తగులునా?
కదలని ఆ మనసుతో ఇలా కన్నీరు కార్చటం మీకు తగునా?
కలసిరాని తోడును కంచెవేసి కట్టుకున్నావు కదా.
మరి దరిచేరిన ఆ దు:ఖం లొ కుమిలిపోతావెందుకు?
నిరాశ వొడిలో, ఈ కన్నీటి వరద ల్లో ఇంకా ఎన్నాళ్ళు?